เควิน โอคอนเนอร์ ทีมสตาฟฟ์โค้ชของ เบรนท์ฟอร์ด น้องใหม่แห่งพรีเมียร์ลีก อังกฤษ ยังคงนึกถึงวันเก่าหลังจากที่พวกเขาจะหวนกลับคืนสู่ลีกสูงสุดเมืองผู้ดีอีกครั้งในรอบ 74 ปี ซึ่งทีมสุดท้ายที่พวกเขาเผชิญหน้าด้วยคือ อาร์เซน่อล ทีมดังแห่ง วงการฟุตบอลต่างประเทศ
โอคอนเนอร์ คิดถึงในช่วงระหว่างปี 2007-2009 ที่แฟนบอล เบรนท์ฟอร์ด ต้องช่วยกันรวบรวมเงินเพื่อระดมทุนให้สโมสรไม่ล้มละลาย ซึ่งในตอนนั้น เบรนท์ฟอร์ด เล่นอยู่ในลีกระดับที่ 4 ของวงการฟุตบอลอังกฤษ
เบรนท์ฟอร์ด น้องใหม่แห่งพรีเมียร์ลีก เริ่มต้นด้วยความยากลำบาก
โอคอนเนอร์ ซึ่งเป็นอดีตนักเตะของ เบรนท์ฟอร์ด ที่ลงเล่นไปมากถึง 501 เกมตลอด 16 ปี กับสโมสรและตอนนี้ก็เป็นทีมงานของ โธมัส แฟรงค์ เทรนเนอร์คนปัจจุบันของ เบรนท์ฟอร์ด เริ่มเล่าว่า “ในตอนนั้นเราต้องใช้โรงอาหารเป็นโรงยิมด้วย มันลำบากมากๆ”
“เชฟทำอาหารของเราเป็นคนน่ารัก แต่เขาทำได้แค่ทำถั่วกับขนมปังปิ้ง หรือสปาเก็ตตี้บนขนมปังเท่านั้น มันมีผนังกั้นอยู่แต่ไม่สูงถึงเพดานนะ ผมจำได้ว่า เมื่อเรากำลังออกกำลังกายเราก็จะเห็นผู้เล่นอีกกลุ่มหนึ่งกำลังรับประทานอาหารผ่านผนังกั้นนั้น ซึ่งกลิ่นของสปาเก็ตตี้ที่โชยมาตอนออกกำลังกายมันน่ากลัวมากๆ คุณต้องสัมผัสช่วงเวลาเหล่านั้นเพื่อชื่นชมสิ่งที่คุณมีในตอนนี้” โอคอนเนอร์ เล่าด้วยรอยิ้ม
ในที่สุดตอนนี้ เบรนท์ฟอร์ด ก็มีห้องครัวที่ดี และห้องออกกำลังกายที่เหมาะสมแยกออกจากกันแล้ว ซึ่ง โอคอนเนอร์ ก็คิดว่า ความเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้มันเป็นเครื่องเตือนใจว่า พวกเขาเคยผ่านความยากลำบากมาแล้ว และพร้อมจะรับมือกับมัน
ความทะเยอทะยาน
ในปี 2008 เบรนท์ฟอร์ด จบอันดับที่ 14 ในศึกลีก ทู ตามหลังทีมอย่าง บิวรี่ และ เร็กซ์แฮม ซึ่งเป็นสโมสรระดับใกล้เคียงกัน มีขนาดความจุของสนาม และจำนวนผู้ชมเฉลี่ยต่อเกมใกล้เคียงกัน และพวกเขาก็ยังวงเวียนอยู่ในโซนท้ายตารางอีกด้วย
เอียน เวสต์บรู๊ค แฟนบอลตัวยงของ เบรนท์ฟอร์ด กล่าวว่า “ณ จุดนั้น ความทะเยอทะยานของเรากำลังคิดว่า เราอาจจะเลื่อชั้นขึ้นไปเล่นในลีก วัน ได้ แต่ถ้ามีคนบอกว่า อีก 13 ปี เราจะมาอยู่ในพรีเมียร์ลีก ผมก็คงคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกมากๆ เพราะคุณจะไม่มีวันคิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นได้จริง ผมเชียร์ เบรนท์ฟอร์ด มาตั้งแต่ปี 1971 ผู้ชมโดยเฉลี่ยต่อเกมของเราคือ 5,000 คน”
เวสต์บรู๊ค ก็เหมือนกับแฟนบอลคนอื่นๆของ เบรนท์ฟอร์ด ที่คุ้นเคยกับการที่ทีมรักต้องวงเวียนอยู่ในลีกระดับล่าง และโซนตกชั้น แต่พวกเขาก็ไม่เลิกสนับสนุนทีม และยังคงซื้อตั๋วปีเพื่อช่วยให้สโมสรมีรายได้มาจนถึง ณ ปัจจุบัน
ข้อจำกัดของสโมสรเล็ก
เบรนท์ฟอร์ด ถือเป็นสโมสรระดับเล็กในกรุงลอนดอน พวกเขาถูกรายล้อมด้วยทีมดังอย่าง อาร์เซน่อล ,เชลซี, ฟูแล่ม และ ควีนส์ ปาร์ค เรนเจอร์ส และแน่นอนว่า การจะหานักเตะดาวรุ่งฝีเท้าดีมาเข้าสังกัดเพื่อพัฒนามันก็เป็นเรื่องยากที่จะแข่งขันกับบรรรดาทีมเหล่านั้น
ฟิล ไจล์ส ผู้อำนวยการกีฬา เบรนท์ฟอร์ด อธิบายว่า “เมื่อทีมอย่าง อาร์เซน่อล ,เชลซี, ฟูแล่ม และ ควีนส์ ปาร์ค เรนเจอร์ส อยู่ห่างจากคุณไม่ถึง 6 ไมล์ การคว้านักเตะอายุน้อยมาเข้าอคาเดมี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย พวกเราต้องให้ความสนใจนักเตะอายุ 16 ปีที่ถูกคัดตัวออกจากสโมสรใหญ่ๆ”
“มีฤดูกาลหนึ่งที่ นิวคาสเซิล ยูไนเต็ด , แอสตัน วิลล่า และ ลีดส์ ยูไนเต็ด ตกชั้นมาเล่นในศึกเดอะแชมเปี้ยนชิพ คุณไม่สามารถแข่งขันกับสโมสรเหล่านั้นได้เพียงแค่ทุ่มเงินลงไป”
“เมื่อมองย้อนกลับไปผมคิดว่า การสร้างอคาเดมี่ที่แข็งแกร่งมันเป็นสิ่งสำคัญมากๆ การใช้จ่ายเงินให้กับเด็กอายุ 8, 9 หรือ 10 ขวบที่ไม่เคยเล่นในทีมชุดใหญ่มาก่อนคือ การแย่งชิงทรัพยากร และเป้าหมายของเราคือ วิธีทำให้ทีมชุดใหญ่แข็งแกร่งโดยมีงบประมาณจำกัด มันไม่มีอะไรต้องเปลี่ยนแปลงมาก เราแค่ต้องการนำแนวคิดจากที่อื่นมาใช้ให้เหมาะสม” ไจล์ส กล่าว
ยุคใหม่ สถานที่ใหม่ และความท้าท้ายใหม่ เบรนท์ฟอร์ด น้องใหม่แห่งพรีเมียร์ลีก
ในเวลานี้ เบรนท์ฟอร์ด ไม่ต้องเล่นฟุตบอลต่อหน้ากองเชียร์เพียง 5,000 คนอีกแล้ว พวกเขามีงบประมาณมากพอในการสร้างสนาม เบรนท์ฟอร์ด คอมมูนิวตี้ สเตเดี้ยม ที่รองรับแฟนบอลได้มากถึง 17,250 คน
อย่างไรก็ตาม อดีตนักเตะ และกองเชียร์รุ่นเก่าของ เบรนท์ฟอร์ด หลายรายก็รู้สึกคิดถึง กริฟฟิน ปาร์ค สนามเก่าของพวกเขาที่ห่างไปเพียง 1 ไมล์ ซึ่งก่อนหน้านี้ใช้เป็นรังเหย้าของสโมสรนานถึง 116 ปี เลยทีเดียว
โอคอนเนอร์ กล่าวว่า “งานหนึ่งของผมในฐานะนักเตะเยาวชนคือ ทำความสะอาดห้องแต่งตัวที่สนามกริฟฟิน พาร์ค ดังนั้น ผมรู้ดีว่ามันน่ากลัวแค่ไหน เมื่อคุณมีนักเตะชุดใหญ่ที่มาพร้อมกัน 20 คน มันแทบไม่มีพื้นที่เพียงพอหรอก สนามมันเล็กมาก ในห้องแต่งตัวก็มีห้องน้ำเพียงหนึ่งห้อง แต่ผมก็คิดถึงมันนะ”
เวสต์บรู๊ค กล่าวเสริมว่า “ผมเคยเห็นสิ่งต่างๆเกิดขึ้นที่สนามกริฟฟิน พาร์ค ผมไปที่นั่นมาตั้งแต่เด็กแล้ว มันเป็นบ้านของเรา แต่ตอนนี้เรามีสนามใหม่ที่ห่างไปเพียง 1 ไมล์ คุณสามารถจอดรถได้ และสะดวกมากๆ มันเป็นยุคใหม่ของพวกเราแล้ว”